Kiedy okręt kosmiczny zostanie na tyle ciężko uszkodzony, że nie jest w stanie o własnych siłach dotrzeć do stoczni, czasem pojawia się możliwość, aby to stocznia dotarła do niego. A przynajmniej wtedy, kiedy dostępna jest w pobliżu platforma taka, jak ruchomy dok kosmiczny typu Harbor.

Konstrukcyjnie bardzo podobny do standardowego doku orbitalnego Rendili, Harbor różni się od niego przede wszystkim faktem posiadania napędu - zarówno nadprzestrzennego, jak i silników jonowych do lotów w przestrzeni klasycznej. Jego osiągi nie są oczywiście oszałamiające, jednak sama możliwość przetransportowania stoczni w inne miejsce bez konieczności jej demontażu i wykorzystywania setek frachtowców i holowników - a więc w ciągu kilku dni, a nie miesięcy - może zadecydować o losach okrętu, floty lub całej kampanii.

W swojej standardowej konfiguracji Harbor dysponuje dwoma zewnętrznymi dokami mogącymi pomieścić ciężkie krążowniki, pozwalającymi na równoległą pracę nad nimi wielu zespołów roboczych. Dodatkowo posiada cztery zestawy pirsów łącznikowych, do których może zacumować kilka okrętów o porównywalnej wielkości - tu jednak w grę wchodzi raczej obsługa i remont wewnętrzny. Do tego stacja ma również hangary, wykorzystywane przede wszystkim przez będące na jej stanie promy, transportowce i inne jednostki techniczne. Czasem mogą tu też bazować myśliwce z remontowanych akurat okrętów, jednak dok kosmiczny nie jest przystosowany do ich codziennej obsługi i przygotowywania do działań bojowych.

Poza hangarami, centralna część stacji mieści pomieszczenia dla załogi oraz "gości" z remontowanych jednostek, magazyny, warsztaty i wszystko inne, co jest niezbędne dla funkcjonowania tej autonomicznej stacji remontowej. Dodatkowo, w przeciwieństwie do większości stoczni orbitalnych, dok typu Harbor dysponuje całkiem sporą ilością uzbrojenia, przeznaczonego oczywiście do samoobrony. Podczas misji w głębokiej przestrzeni nie może on liczyć na wsparcie stacjonarnych platform obronnych, a sam jest łakomym kąskiem dla ewentualnego wroga - i nie tylko on, ale również praktycznie bezbronne podczas remontu okręty, nad którymi pracuje jego załoga. Z tego względu platformy tego typu z reguły mają przypisaną do siebie eskortę - najczęściej kilka okrętów klasy fregaty.

Doki typu Harbor to najszybszy sposób na zapewnienie generalnego remontu ciężko uszkodzonej jednostce kosmicznej - nie są wprawdzie tak duże i dobrze wyposażone, jak wchodzące w skład standardowej imperialnej flotylli stoczniowej modularne mobilne doki konstrukcyjno-remontowe, mogą jednak dotrzeć do celu dużo szybciej i są od tamtych bardziej samodzielne. Ponieważ jednak nie wpisują się tak dobrze w globalną doktrynę i struktury Marynarki Imperialnej, powstało ich stosunkowo niedużo, przez co, paradoksalnie, są jeszcze bardziej pożądanym i wartościowym obiektem. Podczas galaktycznej wojny domowej Imperium dysponowało badzo ograniczoną liczbą tego typu stacji, a co do Sojuszu Rebeliantów, to wiadomo jedynie o dwóch przejętych jednostkach - Sanctum oraz Reserve, będących, co oczywiste, jednymi z najbardziej utajnionych i najlepiej chronionych obiektów stoczniowych sił rebelianckich.