Skryta natura Bractwa Sithów oraz sytuacja polityczna w Galaktyce zaowocowała potrzebą stworzenia nowego okrętu przewagi. Niszczyciele typu Imperial okazały się być zbyt wielkim marnotrawstwem zasobów i przede wszystkim personelu, by stworzyć z nich kręgosłup sithyjskiej floty: do tego ich wielkość i zasobożerność zdecydowanie nie pasowały do polityki Bractwa. Decyzją Marszałka Floty inżynierowie kontrolowanych przez Sithów korporacji zaprojektowali w 18 ABY nowy typ okrętu, który miał stać się symbolem potęgi władców Dassaidy i Korribanu.

Revenant jest nieco mniejszy od niszczyciela imperialnego – mierzy 1200 metrów, co plasuje go pomiędzy typami Imperial i Victory. Unowocześnienia są widoczne gołym okiem: zrezygnowano z charakterystycznego odsłoniętego mostka z generatorami pola, zaś poza dużymi pokładami startowymi okręt posiada hangary. Mostek został przeniesiony w głąb jednostki, generatory tarcz są zaś rozmieszczone w kilkunastu miejscach, a ich pola nakładają się na siebie nawzajem. Napęd stanowi sześć potężnych silników jonowych Kuata, co daje okrętowi niesamowitą szybkość – Revenant jest ponad dwukrotnie szybszy niż Imperial.

Zamysłami przy konstrukcji tego okrętu były przede wszystkim uniwersalność i skrytość. Revenant ma budowę modułową: wszystkie stanowiska ciężkiego uzbrojenia (poza obroną punktową służącą do zwalczania myśliwców i nadlatujących rakiet) mogą zostać w ciągu kilku godzin wymienione – odłączana jest wtedy cała sekcja działonu. Dzięki temu niszczyciel można łatwo przystosować do różnych ról, od przenoszenia głowic z hipermaterią do bycia okrętem przeciwlotniczym. W celu redukcji kosztów eksploatacji znacząco ograniczono ilość personelu, zastępując go zarówno droidami, jak i systemami komputerowymi. Dzięki temu ograniczono ilość załogi na okręcie do zaledwie 3 tysięcy osób oraz dwóch tysięcy szturmowców.

Standardowo okręt może przenosić cztery eskadry myśliwskie, osiem promów i szesnaście desantowców: modularne wnętrze z wielkimi grodziami pozwala na reorganizację pomieszczeń przyległych do hangarów, więc w razie potrzeby można je szybko przerobić na dodatkowe kajuty dla żołnierzy lub na miejsce na dodatkowe jednostki latające. Okręt przenosi również od 48 do 96 bezzałogowych dronów TIE Razor. W ładowniach Revenanta znajdują się również pojazdy naziemne i prefabrykowana baza wojskowa. W celu zachowania dyskrecji okręt posiada zaawansowany system rozpraszania własnych emisji elektromagnetycznych: nie jest to co prawda pełnokrwiste maskowanie, ale pozwala zachować o wiele niższy profil niż chociażby niszczyciel typu Victory.

Vertigo to maszyna stworzona w czasach Nowej Republiki, zaprojektowana dla konsorcjum K-TEC Star Transport jako kosmiczny myśliwiec osłony. Testy pierwszego prototypu tej niezależnie zbudowanej jednostki skłoniły konstruktorów do zwiększenia ilości działek laserowych do 4 oraz zastąpienia wyrzutni rakiet wyrzutniami torped protonowych (każda mieści po 3 torpedy). Osłony oraz hipernapęd czynią z tego myśliwca kuszącą alternatywę dla ludzi, którzy nie chcą być kojarzeni ani z Imperium ani Nową Republiką. Zwarta konstrukcja myśliwca sprawia, że jest on wyjątkowo zwrotny. Potężne silniki STW - F100 zapewniają mu wystarczającą prędkość by stawić czoła myśliwcom liniowym takim jak A-wing czy TIE Interceptor.

Istnieje możliwość dostosowania parametrów myśliwca do indywidualnych wymagań klienta. Zamówienia pojedyncze realizuje warsztat projektowy, w przypadku zamówień hurtowych ich realizacją zajmą się Stocznie Sluis Van.

Wersją rozwojową tej maszyny jest myśliwiec Vertigo II.

Vertigo II jest rozwojową wersją modelu EF200. Wzmocniona została konstrukcja kadłuba, oraz zamontowano nieco mocniejsze generatory osłon. Związany z tym wzrost masy zrekompensowano całkiem nowymi silnikami STW-F150B, które zamontowane są głębiej wewnątrz kadłuba. Modyfikacja ta znacząco wpływa na aerodynamikę myśliwca w czasie lotów w atmosferze. Wymieniono również działka laserowe, co zaowocowało większą o 15% szybkostrzelnością. Przekonstruowany moduł hipernapędu charakteryzuje się obecnie mnożnikiem x1 wobec x1.5 wersji poprzedniej.

Istnieje możliwość dostosowania parametrów myśliwca do indywidualnych wymagań klienta. Zamówienia pojedyncze realizuje warsztat projektowy, w przypadku zamówień hurtowych ich realizacją zajmą się Stocznie Sluis Van. Istnieje również możliwość wymiany starszej wersji tej maszyny na nowszą na preferencyjnych warunkach.

Do czego może służyć tankowiec? Oczywiście do przewożenia dużej ilości płynnych (i z reguły dosyć wybuchowych) substancji na duże odległości. Do tego właśnie służy ta jednostka.

VLCC to jeden z największych standardowych przedstawicieli frachtowców kosmicznych - zarówno pod względem rozmiarów, jak i ilości przewożonego ładunku. Tankowiec ten - jak większość jego braci - jest niezgrabny i tragicznie powolny, a ze względu na kompletny brak zwrotności lepiej jest nie wpuszczać go w głąb portu inaczej, jak tylko w obstawie całej eskadry holowników. Jeżeli jednak ktoś potrzebuje przewieźć gdzieś naprawdę dużą porcję jakiegoś płynu lub gazu (czy będzie to paliwo, czy cokolwiek innego), to tankowiec okazuje się środkiem do tego celu rzeczywiście bardzo opłacalnym.

Statki tego typu nie są wyposażane w uzbrojenie, co wydaje się dosyć zrozumiałe. Posiadają natomiast bardzo wytrzymałą konstrukcję kadłuba, która ma chronić przewożony ładunek zarówno przed naturalnymi zagrożeniami w rodzaju mikrometeorytów, jak i trafieniami pocisków rakietowych czy z broni energetycznej. Pancerz tankowca porównywalny jest pod względem odporności do pancerza Gwiezdnego Niszczyciela i ma za zadanie wytrzymać wszystko. Bo jeżeli nie, to bardzo prawdopodobne jest, że cała jednostka zmieni się w gigantyczny, wyjątkowo spektakularny fajerwerk, niszczący wszystko w promieniu wielu jednostek.

Jak można wywnioskować z powyższego opisu, tankowce nie są jednostkami przeznaczonymi do użycia w niebezpiecznych rejonach Galaktyki. Zazwyczaj kursują po dobrze znanych szlakach nadprzestrzennych, między systemami zajmującymi się wydobyciem cennych pierwiastków mineralnych a rafineriami, lub między rafineriami a największymi odbiorcami paliw czy półproduktów.