Nikogo nie trzeba chyba przekonywać o wyjątkowym znaczeniu bacty zarówno dla sektora wojskowego, jak i cywilnego - a także dla borykającego się z degradacją organizmu Imperatora. Aby usprawnić transport tej życiodajnej substancji z odległej Thyferry do Światów Środka i zapewnić stałe dostawy dla sił zbrojnych, Imperium złożyło więc w Kuat Drive Yards zamówienie na kilka serii specjalistycznych statków-bactowozów. Jednym z najpopularniejszych spośród nich jest transportowiec typu B-12.

Jednostka ta zaprojektowana jest przede wszystkim pod kątem zoptymalizowania dystrybucji bacty i redukcji kosztów jej przewozu. Wprawdzie nominalna załoga B-12 wynosi 26 osób, jednak minimalna - zaledwie 4, co pozwala kompaniom przewozowym oszczędzać na pensjach bez znaczącego obniżenia tempa przewozów. Dzięki potężnym silnikom, stanowiącym w przybliżeniu dwie piąte jego długości, frachtowiec ten należy do najszybszych w swojej klasie, jest także wyjątkowo zwrotny, co ułatwia i przyspiesza manewry w strefach skoku i procedury portowe.

Inaczej, niż w tradycyjnych tankowcach, bacta nie jest tu przewożona w centralnych zbiornikach, ale w 16 autonomicznych kulistych kontenerach-cysternach, które cumowane są do centralnego pylonu jednostki przy pomocy zarówno kotwic mechanicznych, jak i promieni ściągających. Cysterny napełniane są na powierzchni planety lub na stacjach kosmicznych - najczęściej w samej fabryce - a następnie holowniki dostarczają je na transportowiec, podczas gdy w przeciwnym kierunku wędrują kontenery opróżnione; oczywiście po dotarciu do portu docelowego następuje procedura odwrotna. Takie rozwiązanie jest dużo szybsze, niż przepompowywanie bacty podczas tradycyjnego dokowania, ponadto zmniejsza ono niebezpieczeństwo zanieczyszczenia cennego płynu: zaplombowane w rozlewni kontenery otwiera się dopiero w porcie docelowym, a każda próba sabotażu lub kradzieży dokonana w drodze też może być względnie łatwo wykryta.

Przednia sekcja statku przeznaczona jest na pomieszczenia dla załogi. Na dziobie umieszczono pięcioosobową sterówkę, a zaraz za nią - komorę wraz ze skierowaną w lewo główną rampą wejściową. Z korytarza tego można się również dostać do umieszczonej na prawej burcie transportowca toalety oraz kuchni. Dalej w kierunku centrum statku mieści się wspólne pomieszczenie rozrywkowe oraz kajuty dla załogi i ewentualnych pasażerów. Nie należą do zbyt komfortowych - jest ich osiem, a każda zawiera jedynie po kilka składanych koi oraz wbudowane w ściany szafki na drobiazgi osobiste. Wyjątkiem jest kajuta kapitańska - jednoosobowa, o większej powierzchni i lepszym wyposażeniu. Z pomieszczenia centralnego można również dostać się do pokładowych magazynów zapasów i wyposażenia, a także - poprzez wzmocnione drzwi z zamkiem kodowym - do korytarza poprowadzonego wewnątrz głównego pylonu mocującego zbiorniki z bactą, prowadzącego na rufę, do części inżynieryjnej statku oraz jego silników. Korytarz techniczny wyposażony jest w konsole pozwalające na monitorowanie stanu ładowni oraz we włazy pozwalające w razie potrzeby dostać się do ich wnętrza - co wymaga oczywiście złamania plomb.

Spostrzegawczy obserwatorzy mogą zauważyć znaczne podobieństwo mostka frachtowca typu B-12 do imperialnej fregaty typu Lancer. W istocie jest odwrotnie - to podczas konstruowania Lancera KDY wykorzystało plany transportowca bacty, aby skrócić proces produkcyjny.