Barloz to jeden ze starszych typów transportowców, w swoim czasie piastujący godność najpopularniejszego lekkiego frachtowca Galaktyki. Statki te weszły na rynek na trzy dekady przed pojawieniem się pierwszej jednostki z serii YT, a wiele spośród innowacyjnych rozwiązań reklamowanych później w kampaniach promocyjnych kolejnych modeli lekkich frachtowców koreliańskich było w istocie opracowanych na potrzeby Barloza.

Barloz posiada czteroosobową załogę, kierującą statkiem z umieszczonego na dziobie transportowca kokpitu o charakterystycznym dla koreliańskich jednostek kształcie. Standardowy podział funkcji między załogę to: pierwszy i drugi pilot, operator systemów wykrywania i łączności oraz strzelec obsługujący równocześnie generatory tarcz. Bezpośrednio za kabiną dowodzenia znajdują się przedziały z systemami podtrzymującymi życie oraz główny komputer pokładowy, co pozwala na szybką reakcję w przypadku uszkodzeń tych elementów wyposażenia. Blisko jest też kuchnia i toaleta, dzięki czemu i te podstawowe potrzeby załogi mogą być zaspokojone w krótkim czasie.

Dla pasażerów przewidziano cztery pojedyncze kabiny mikroskopijnych rozmiarów, jak to na frachtowcu. Załodze muszą wystarczyć dwie kolejne, nieco większe, z których jedna z reguły zajmowana jest w całości przez kapitana. Pomiędzy kajutami mieszkalnymi umieszczono "pomieszczenie wspólne", które może być standardowym pokładowym salonem do gier i holowizji. Za nimi, niemal na śródokręciu, znajduje się pokładowy warsztat ze schowkami na sprzęt, a dalej jest już tylko zajmująca większą część statku ładownia. Na rufie wykrojono jeszcze nieco miejsca na część inżynieryjną pozwalającą na dokonywanie obsługi generatorów i silników, oraz na dostęp do zainstalowanej na końcu grzbietu kadłuba wieżyczki z działkiem laserowym. Na pokład Barloza można dostać się na kilka sposobów: jedną z dwóch ramp osobowych umieszczonych między kabinami załogi a warsztatem, bocznymi rampami ładunkowymi umiejscowionymi w połowie długości jednostki, lub też głównym dźwigiem ładunkowym - windą opuszczającą się na powierzchnię ziemi z przedniej części ładowni. Pokład frachtowca można również opuścić przy użyciu jednej z dwóch kapsuł ratunkowych, do których wejścia znajdują się w przedniej części ładowni. Może to być niestety znacznie utrudnione, jeśli wbrew przepisom i regułom bezpieczeństwa statek zostanie wypełniony po brzegi i włazy do kapsuł zostaną zastawione przewożonym towarem...

Główne zalety tej jednostki to solidna, wytrzymała konstrukcja, mocny kadłub i fakt posiadania uzbrojenia - którego zazwyczaj nie montuje się seryjnie na zwykłych frachtowcach. Barloz łatwo poddaje się też modyfikacjom i przewozi sporo ładunku, przy czym jego ładownię można łatwo dostosowywać do przewozu różnych rodzajów cargo w różnych pojemnikach, a dzięki dwóm rampom i windzie towar może być przeładowany nadzwyczaj szybko - co cenią zarówno przemytnicy pracujący w "gorącym terenie", jak i przedsiębiorcy, dla których każda chwila postoju to strata zysków. Pewna ilość jednostek tego typu została wyprodukowana w zmodyfikowanej wersji pozwalającej na transport w miejsce ładunku większej ilości pasażerów, nie odbywało się to jednak w warunkach szczególnie komfortowych i poza uciekinierami i imigrantami mało kto korzystał z tego typu "przyjemności".

Jako wady tego statku najczęściej wymienia się niski komfort podróży (także kapitana i członków załogi, nie tylko pasażerów w wersji dla biedoty) oraz słabe uzbrojenie i niską moc pokładowego działka laserowego - w tym drugim przypadku należy jednak pamiętać, że jest to działko legalne i sprzedawane seryjnie wraz z jednostką. Statek wyposażony w cięższy sprzęt zostałby z pewnością objęty ściślejszymi regulacjami, a tymczasem po dokonaniu zakupu każdy może sobie prywatnie zamienić standardowe lekkie działko na co tylko jego dusza zapragnie, no i oczywiście zainstalować dużo więcej uzbrojenia, czyniąc z Barloza jednostkę lepiej dostosowaną do znoszenia trudów podróży kosmicznej po niebezpiecznych obszarach. Idąc tym tropem, podczas wojen klonów niektórzy przedstawiciele pomniejszego biznesu stoczniowego zaczęli produkować zmodyfikowane Barlozy nazwane Justifier. Polegało to przede wszystkim na zainstalowaniu, kosztem przestrzeni ładunkowej, wzmocnionych silników oraz dodatkowych generatorów osłon, a także umieszczeniu dodatkowego uzbrojenia strzeleckiego na górnych i dolnych powierzchniach kadłuba. Jednostki tego typu były wykorzystywane przede wszystkim jako eskorta i wsparcie ogniowe regularnych statków handlowych, służąc do odpierania lub powstrzymywania ataków piratów czy też rajderów którejś z walczących stron. Ze względu na wysoką cenę takiej konwersji w stosunku do jej skuteczności, nie wyprodukowano jednak wielu takich "wzmocnionych" Barlozów.

Okres świetności dobiegł końca jeszcze za czasów Starej Republiki, gdy zostały zdetronizowane przez mniejsze i sprawniejsze YT-1300. Część z nich jednak, zazwyczaj w bardzo zmodyfikowanej wersji, pozostawała przez długie lata w służbie drobnych przewoźników na Zewnętrznych Rubieżach. Większość jeszcze latających Barlozów została poważnie zmodyfikowana przez swoich posiadaczy, tak, aby była w stanie spełniać swoje zadania nawet pomimo konkurencji ze strony młodszych kuzynów. Bardzo mocno zmodyfikowany Barloz, Lady Sunfire, służył jako jednostka przemytnicza dość znanego szmuglera ZeHethbra - Clyngunna.