Frachtowiec Mobquet Custom powstał jako projekt jednostki przeznaczonej wyłącznie na potrzeby firmy TaggeCo, wkrótce jednak maszyna okazała się na tyle pożądana przez zewnętrznych kontrahentów, że podjęto decyzję o udostępnieniu jej na wolnym rynku. Z rozmaitych przyczyn wewnętrznych jej budowę powierzono formalnie spółce-córce, na co dzień dobrze znanej z budowy śmigów i śmigaczy firmie Mobquet Swoops and Speeders, dużą część prac wykonywała jednak w istocie siostrzana Tagge Industries Shipyards Limited.

Zgodnie ze swoją nazwą, ten frachtowiec kosmiczny jest bardzo łatwy w modyfikacjach i występuje w wielu wariantach, różniących się wyposażeniem, opancerzeniem oraz nawet długością kadłuba: standardem korporacyjnym stała się w pewnym momencie wersja 113-metrowa, istnieje jednak wiele jednostek o długości 79,3 metra. Zmiany takie można wprowadzać nawet i w obrębie pojedynczego statku, dzięki jego modularnej budowie. Charakterystyczne trzy człony frachtowca mogą być bowiem demontowane przy umiarkowanym nakładzie pracy, a następnie wymieniane na inne lub po prostu modyfikowane bez konieczności przerabiania całego statku.

Standardowo pierwszy człon Customa zawiera sterówkę, pomieszczenia dla załogi, główną ładownię oraz jest bazą dla zainstalowania uzbrojenia obronnego. Drugi przeznaczono na hangar dla śmigaczy i innych pojazdów, trzeci natomiast to część napędowa, poza silnikami mieszcząca główny komputer pokładowy oraz dodatkową ładownię. Istnieje jednak możliwość przerobienia centralnego modułu na kabinę pasażerską dla 32 osób, lub też zainstalowania dodatkowego uzbrojenia kosztem przestrzeni ładunkowej. Wszystko to miało pozwolić TaggeCo. na wykorzystywanie jednego wzoru frachtowca do wielu różnych zadań, i uczyniło go popularnym wśród wielu innych odbiorców, od legalnych kompanii przewozowych, przez przemytników, aż po Sojusz Rebeliantów oraz piratów.

Pomimo bowiem, że statek został - dzięki imperialnym koneksjom TaggeCo. - sklasyfikowany jako średni frachtowiec, a nie jako duży, w istocie dzięki dużym wymiarom, solidnej konstrukcji i zapasowi mocy bardzo łatwo jest uzbroić go w ciężki sprzęt i przerobić na coś w rodzaju kanonierki, kutra rakietowego czy korwety. Mobquet Custom może być wyposażony w turbolasery, często ukrywane przez ich posiadaczy za maskującymi płytami poszycia; można jego ładownię i hangar przerobić na hangary dla myśliwców lub statków zwiadowczych (np. jednostek Mesensa czy Lone Scout Sienara), może też służyć jako transportowiec wojska. Z drugiej strony, można z niego zrobić szybką jednostkę przemytniczą o parametrach lotu dużo wyższych, niż wydawałoby się to patrząc na jego "figurę". Wszystko to sprawia, że służby celne i porządkowe często patrzą na Customa nieco podejrzliwie i niepewnie, nie wiedząc, co znajduje się w jego wnętrzu - a równocześnie tak wiele jest regularnych jednostek handlowych tej serii, że trudno jest każdą zatrzymywać i rewidować.

Jak już wspomnieliśmy, frachtowiec Mobqueta występuje w dwóch najpopularniejszych wariantach, o długości odpowiednio 79,3 oraz 113 metrów. Wersja dłuższa charakteryzuje się o 50% silniejszym opancerzeniem, trzykrotnie mocniejszymi osłonami i osiąga w przestrzeni kosmicznej prędkość 6. Z reguły nie jest dostosowana do poruszania się w atmosferze i pełni rolę korporacyjnego frachtowca międzygwiezdnego, podczas gdy "lekki" Mobquet Custom może lądować na powierzchniach planet, co czyni go lubianym chociażby przez przemytników czy organizacje paramilitarne. "Duży" wariant frachtowca ma również w standardzie miejsca dla 24 pasażerów, ale, co ciekawe, poza tym przestrzeń ładunkowa obu tych typów jest identyczna. Starszy kuzyn jest również nieco przezbrojony - posiada jedno działko laserowe i jedną wyrzutnię rakiet z zapasem 32 pocisków, no i oczywiście kosztuje odpowiednio drożej: 750 tys. kredytów za nową jednostkę prosto spod igły i około 225 tysięcy za używaną.

Do tego typu statków należała Suprosa, mocno zmodyfikowana i uzbrojona (między innymi w pociski diamentowo-borowe) jednostka transportowa będąca własnością Imperium - chociaż niektóre źródła donoszą, że była ona koreliańskim frachtowcem typu CE-2. Oficjalnie przewożąc ładunek nawozu, stanowiła ona część planu imperatora Palpatine mającego na celu zwabienie sił Sojuszu Rebeliantów pod Endor i zawierała w przewożonym komputerze informacje na temat drugiej Gwiazdy Śmierci. Bothańscy członkowie Sojuszu Rebeliantów wraz z Luke'iem Skywalkerem przypuścili na Suprosę przy pomocy Y-wingów oraz YT-2400 Dasha Rendara okupiony dużymi stratami atak, który pozwolił im przejąć te dane - zgodnie z planem imperatora.

Inną znaną jednostką z linii Mobquet Custom był Starlight Intruder Salli Zend i Shuga Ninxa, wykorzystany przez Hana Solo do przeniknięcia na Byss podczas kontrofensywy odrodzonego Imperatora. Jednostka ta była zbudowana z elementów kilku innych złomowanych jednostek i posiadała wojskowego typu silniki główne, dodatkowe dysze i silniki manewrowe, poczwórne generatory osłon oraz wysuwane turbolasery. Intruder został skonfiskowany na Byss przez siły imperialne i w krótkim czasie wykorzystany jako skład części zamiennych.