Corsair to jednostka z pogranicza ciężkiego myśliwca i kanonierki, rozmiarami, pancerzem i siłą ognia plasująca się gdzieś pomiędzy B-wingiem a kanonierką Skipray. Statek ten nie stał się zbytnio popularny, ze względu na neutralność korporacji SoroSuub oraz jej niewybredność w poszukiwaniu klientów trafił jednak w pewnych ilościach w ręce piratów, najemników czy przedstawicieli gatunków, z którymi więksi galaktyczni producenci, szczególnie ci związani z Imperium, niespecjalnie wchodzili w alianse. Podobnie zresztą miało to miejsce w przypadku innego produktu SoroSuub - myśliwca Cutlass-9.

Duży rozmiar Corsaira sprawia, że ma on sporo przestrzeni na dodatkowe wyposażenie, w związku z czym stał się on jednostką bardzo chętnie przerabianą. Do najbardziej spektakularnych modyfikacji należy bez wątpienia ta, jaka przeprowadził na swoich dwóch jednostkach - zwanych Red Lancer i Blue Queen - niejaki Dharus, pirat, a później korsarz z rebelianckim listem kaperskim. Wyposażył on mianowicie każdego Corsaira w dwa ciężkie turbolasery zdolne zagrozić pancerzowi i osłonom korwety koreliańskiej lub Nebulona, dwa ciężkie działa jonowe trochę tylko słabsze od tych ze Skipraya oraz całą baterię wyjątkowo silnych generatorów mocy do zasilania całego tego uzbrojenia bez znaczącej utraty prędkości. W rezultacie uzyskał jednostki o niemal zerowej ładowności i zerowej wygodzie załogi, zdolne jednak zadać bobu nawet wielokrotnie większemu przeciwnikowi i wzbudzające odpowiedni strach u ofiar napadu, porównywalny efektem z sytuacją, w której zainteresowany spogląda prosto w wylot lufy ciężkiego dwulufowego blastera albo wielkokalibrowej broni palnej. Nic dziwnego, że ofiary napadów szybko poddają się, rzadko później niż po pierwszym "ostrzegawczym" strzale w kadłub lub w jego pobliże. A gdyby nie chciały się poddać, zawsze mogą zostać potraktowane bronią jonową bez większej szkody dla łupu...

Modyfikacje te mają jednak swoją cenę. Wysoki poziom emisji energetycznych generatorów i uzbrojenia sprawia, że systemy elektroniczne statku regularnie wariują. Szczególnie wrażliwy okazał się układ hipernapędu i komputer astronawigacyjny, ale i reszta aparatury pokładowej wymaga ciągłego nadzoru i napraw, aby jednostki te były w stanie utrzymać zdolność bojową.