Podczas gdy Pinook to myśliwiec o ogólnie żenujących parametrach bojowych i nie sprawdzający się w boju ze współczesnymi mu przeciwnikami, inny produkt Joraan Drive Systems, myśliwiec typu Supa, to maszyna ciesząca się dobrą opinią i szczególnie ceniona ze względu na swoją wytrzymałość.

Produkowany na rynek cywilny i dostępny w późniejszym okresie galaktycznej wojny domowej Supa jest myśliwcem kosmicznym o przyzwoitej zwrotności, sensownym uzbrojeniu i bardzo mocnym opancerzeniu - w zasadzie stanowi nieco nowszy odpowiednik Y-winga. Z tego względu wszyscy poza pilotami najnowocześniejszych maszyn uważają go za groźnego i niebezpiecznego przeciwnika, tym bardziej, że w jednostkach tego typu w pewnym momencie upodobało sobie Czarne Słońce, które w przeciwieństwie do wielu innych organizacji przestępczych z reguły stać na szkolenie w miarę dobrych pilotów. Maszyny te były wykorzystywane w rozmaitych rolach, z reguły jako ciężkie myśliwce przewagi powietrznej, do obrony konwojów czy instalacji orbitalnych. Nie sprawdzają się natomiast raczej jako myśliwce dalekiego zasięgu, a to z prostego powodu: nie wyposażono ich w hipernapęd.

Supa uzbrojony jest w silne działka jonowe, co czyni z niego jednostkę bardzo przydatną dla piratów czy łowców nagród. Jego duży kadłub przypomina nieco wyglądem lekki frachtowiec, a kokpit umieszczony jest w charakterystyczny sposób - nie w osi myśliwca, a po jego lewej stronie. Sprawia to, że zawodowi piloci myśliwscy nakłonieni do pilotowania Supy potrafią dość mocno wyrzekać na trudności w celowaniu i wykonywaniu co bardziej zaawansowanych manewrów. Pilotów frachtowców takie rozwiązanie specjalnie nie dziwi, gdyż często mają doświadczenie z maszynami w rodzaju koreliańskiego YT-1300 czy innych maszyn z jego linii (YT-2000 jest tutaj tylko pojedynczym wyjątkiem). Ponieważ zaś większość użytkowników maszyn typu Supa rekrutuje zazwyczaj swoich pilotów myśliwskich spośród najlepszych pilotów innego rodzaju sprzętu, oryginalny kształt kadłuba Supy może być bardziej zaletą niż wadą.