Tworzona na potrzeby Starej Republiki armia klonów nie mogła obejść się bez sił myśliwskich. Równolegle więc z okrętami typu Acclamator rozpoczęto w tajemnicy produkcję nowego typu myśliwców kosmicznych, mających wejść na wyposażenie powstających korpusów sił międzyplanetarnych. Tak narodził się verpińskiej konstrukcji uniwersalny myśliwiec klonów - V-19 Torrent.

Z początku maszyna ta miała pełnić przede wszystkim rolę eskorty kanonierek i jednostek desantowych podczas szturmów na powierzchnie planet. W związku z tym prędkość i zwrotność V-19 musiały być na tyle wysokie, a uzbrojenie na tyle silne, aby pozwolić na skuteczne zwalczanie myśliwców nieprzyjaciela oraz wrogich celów w atmosferze i na powierzchni. Zwiększeniu zwrotności w atmosferze i wytworzeniu dodatkowej siły nośnej znakomicie posłużyły skrzydła i statecznik pionowy o dużej powierzchni, składane w charakterystyczny sposób do lądowania. Mówi się, że to właśnie rozwiązanie zastosowane w Torrentach było inspiracją dla konstrukcji promu typu Theta, a później - Lambda.

Torrent szybko wykazał się uniwersalnością i zaczął służyć nie tylko jako eskorta desantu, ale również w roli myśliwca wsparcia pola walki, atmosferycznego czy ogólnej przewagi kosmicznej - i trafiać zaczął na pokłady coraz większej ilości okrętów liniowych, aż w końcu stał się de facto standardem. Było mu z tym zresztą o tyle łatwo, że Republika nie posiadała jeszcze w tym obszarze żadnego standardu...

Konstrukcja myśliwca ewoluowała w miarę jego testowania w rzeczywistych warunkach bojowych, a nawet i wcześniej. W pierwotnym projekcie umieszczono na przykład tak lubianą przez Verpinów ruchomą kabinę, która miała obracać się na mocowaniu podobnym do zastosowanego w promie T-6 czy, kilka dekad później, w B-wingach. Pomysł ten został wyeliminowany przed stworzeniem prototypu, ale kilka innych zmian pojawiło się dopiero w późniejszych seriach produkcyjnych. Za przykład może tu służyć sposób otwierania kokpitu - w niektórych wariantach podnoszonego, w innych zaś odsuwanego do przodu.

Po pierwszych doświadczeniach bojowych postanowiono również dodać Torrentowi nie przewidzianą w oryginalnym projekcie możliwość podróży w nadprzestrzeni, aby pozwolić mu na udział w misjach eskortowych i na towarzyszenie jednostkom bojowym pozbawionym hangarów. Nie posiadające hipernapędu V-19 przystosowano więc do użycia z pierścieniami nadprzestrzennymi produkcji TransGalMeg, co jednak było rozwiązaniem taktycznie niepewnym i groziło utratą maszyn i ich pilotów w przypadku zniszczenia tego "zewnętrznego" hipernapędu. Dlatego wszystkie nowo produkowane maszyny zaczęto już seryjnie wyposażać w wewnętrzny, zintegrowany napęd nadprzestrzenny.

Myśliwiec typu Torrent nie jest wyposażony w osłony, posiada jednak przyzwoity pancerz i zwrotność pozwalającą mu unikać trafienia przez przeciwnika. Liczono, że masowa produkcja zarówno samych maszyn, jak i ich pilotów - klonów, sprawi, że model taki okaże się efektywniejszy od konstruowania droższych pojazdów wyposażonych w osłony. Podobna filozofia przyświecała później doktrynie imperialnej przy produkcji TIE, w których rozwinięto ją jeszcze bardziej - TIE/ln jest od Torrenta jeszcze szybszy i jeszcze mniej odporny. Ponadto V-19, w przeciwieństwie do wczesnych TIE, posiada silne jak na swoje czasy uzbrojenie, zwiększające jego wielozadaniowość. Podczas gdy broń energetyczna jest w zupełności wystarczająca do eliminowania wrogich myśliwców kosmicznych czy atmosferycznych, przenoszone na pokładzie rakiety pozwalają skutecznie użyć go przeciw okrętom liniowym.

Maszyna napędzana jest przez trzy silniki jonowe: dwa standardowe w gondolach zintegrowanych z kadłubem, trzeci zaś - będący hybrydą jonowo-repulsorową - obsadzony w dolnym skrzydle. Gdy płat ten jest składany do lądowania, silnik ląduje w pozycji "tyłem naprzód", co jednak nie było problemem verpińskich techników - urządzenie zaprojektowano tak, aby było ono w stanie całkowicie odwrócić swój ciąg i dostarczać napędu nawet i w takiej pozycji.

Pewną niedogodnością konstrukcyjną jest umieszczenie zbiorników z paliwem w bezpośrednim sąsiedztwie kabiny pilota, przez co trafienie może nie dać mu nawet szansy na skorzystanie z fotela wyrzucanego. Przy tak gęstym upakowaniu oprzyrządowania wewnątrz kadłuba nie udało się jednak wypracować innego rozwiązania. Wnętrze skrzydeł zajęte jest na przykład przez mechanizmy ich rozkładania, zapasowe ogniwa energetyczne oraz kondensatory zasilające działka laserowe, przód kadłuba zajmują zaś nie tylko wyrzutnie rakiet i aparatura komputerowa, ale także systemy wykrywania bliskiego zasięgu (te dalekiego zasięgu wyrzucono na koniec środkowego płata) i kilka dodatkowych zapasowych ogniw energetycznych przeznaczonych na czarną godzinę.

Pierwsze Torrenty, jeszcze z serii testowej, wykorzystane zostały podczas bitwy o Geonosis, a już wkrótce produkcja seryjna ruszyła pełną parą. Pewnym problemem okazał się niespodziewanie brak odpowiedniego przeszkolenia klonów do pilotowania tej maszyny. Ogólny trening z Kamino okazał się bowiem niewystarczający, szczególnie jeśli chodzi o odpowiednie dobieranie konfiguracji ruchomych skrzydeł V-19 i radzenie sobie z wynikającą z tego zmienną charakterystyką lotu. W związku z tym myśliwce wchodziły do służby stopniowo, w miarę kwalifikowania na nich kolejnych pilotów.

Eskadry Torrentów często prowadzone były do akcji przez dowodzących nimi Jedi na pokładach myśliwców Aethersprite, a potem - Actis. Formacje takie znakomicie sprawdzały się w niszczeniu dużych ilości bezpilotowych myśliwców Separatystów. V-19 wzięły udział między innymi w bitwach o Muunilinst oraz Rendili i - mimo sukcesywnego zastępowania ich przez ARC-170 w późniejszych latach wojen klonów - niektóre dotrwały w służbie aż do czasów powstania Imperium.