Niszczyciel patrolowy typu Adz to jednostka stworzona przez Imperium już w czasach galaktycznej wojny domowej, jednak w masowych ilościach wdrożona do służby dopiero po klęsce kampanii odrodzonego Imperatora. Siły imperialne wycofały się wówczas po raz kolejny do Światów Środka i skoncentrowały na umacnianiu posiadanych obszarów, a jednym z ważniejszych elementów tej strategii było skuteczne obsadzenie granic własnymi patrolowcami tak, aby "rebelianccy szpiedzy" czy inny niepożądany element nie dostał się do środka, lub też by mieć chociaż o takich wycieczkach jak najpełniejsze informacje. Do działań dozorowych wykorzystywano wiele typów jednostek: sprawdzone już w czasach galaktycznej wojny domowej sienarskie patrolowce IPV-1, zmorę przemytników i rebeliantów - krążowniki przechwytujące Immobilizer, krążowniki uderzeniowe, myśliwce TIE/rc... Ale dostrzeżono też konieczność zbudowania nowej jednostki, dostosowanej precyzyjnie do roli patrolowca strefy zdemilitaryzowanej między obszarem Imperium a Nowej Republiki czy konkurujących, aspirujących "mocarstw galaktycznych". Jednostka ta to właśnie Adz.

Patrolowy niszczyciel (nie Gwiezdny Niszczyciel) typu Adz rozmiarami odpowiada z grubsza korwecie, natomiast jeśli chodzi o uzbrojenie i pancerz, to nieco bliżej jest mu do fregaty. Przy dość dużych rozmiarach wymaga bardzo niewielkiej załogi, co udało się osiągnąć dzięki zastosowaniu mocno udoskonalonych układów podporządkowania. Dzięki nim każda bateria laserów i dział jonowych wymaga tylko dwóch osób obsługi, co znacznie ułatwia koordynację działań i równocześnie zmniejsza wymagania dotyczące wykwalifikowanego personelu - Imperium w tym okresie nie dysponuje już wszakże niekończącymi się zasobami ludzkimi i szkoleniowymi. Systemy kontroli ognia również należą do lepszych w swojej klasie, znacznie zwiększając skuteczność artylerii pokładowej.

Główne silniki okrętu umieszczone są w bocznych gondolach, które mieszczą też klasyczne systemy wykrywania. Na szczycie głównej nadbudówki umieszczono natomiast specjalne anteny służące do wykrywania solitonów towarzyszących wchodzeniu w nadprzestrzeń i wychodzeniu z niej, dzięki czemu niszczyciel Adz sprawuje się doskonale jako jednostka blokadowa. Pewne problemy może sprawić tu tylko fakt, że te wyspecjalizowane urządzenia wykrywające zużywają zatrważająco dużo energii, wymagają własnych, dodatkowych systemów chłodzenia, a na dodatek konieczna jest ich stała kontrola i strojenie, w przeciwnym razie mogą doprowadzić do spadku napięcia w innych urządzeniach pokładowych lub do interferencji między różnymi rodzajami pokładowych systemów wykrywania. Mimo tego jednak okręty te uważa się za skuteczne i warte swojej ceny.

Adz dostosowany jest do tępienia przemytników, czyli, ogólnie rzecz biorąc, wszystkich lekkich frachtowców nie zidentyfikowanych jednoznacznie jako imperialne, oraz każdej innej nie-imperialnej jednostki wystarczająco słabej, by rozważne było podjęcie próby jej obezwładnienia (czyli na przykład korwety Agave już raczej nie). Okręt jest szybki, jego broń jest skuteczna nawet przy dalekim zasięgu, a na pokładzie przewidziano miejsce dla ośmioosobowego oddziału abordażowego oraz cele dla czterech osób - co sugeruje załogę lekkiego lub średniego frachtowca. Aby lepiej zmotywować załogi patrolowców, imperialne procedury przewidują wypłatę pryzowego za pojmaną jednostkę i jej ładunek, w tym również - za sprzedanych do pracy niewolniczej członków załogi czy pasażerów.