Kanonierka koreliańska to jeden z nielicznych - jeśli nie jedyny - okręt, na którym liczba operatorów uzbrojenia przekracza ilość członków załogi zajmujących się innymi zadaniami. Już sam ten fakt może dużo powiedzieć w kwestii wykorzystania i przeznaczenia tej jednostki. Często traktowana jako młodsza siostra korwety koreliańskiej, kanonierka różni sie od niej - i od większości projektów Corellian Engineering Corporation - w podstawowy sposób. O ile korweta typu CR90 miała być jak najbardziej uniwersalna, o tyle kanonierka zbudowana jest w jednym celu: do walki, szczególnie zaś walki z myśliwcami i innymi lekkimi jednostkami wroga.

Na pokładzie tego okrętu nie ma miejsca na specjalne luksusy, nie ma w ogóle kajut dla pasażerów czy przestrzeni na przewożenie większych ładunków. Poza infrastrukturą konieczną dla przeżycia załogi w relatywnie sensownych warunkach, resztę kubatury kanonierki zajmują systemy napędowe, uzbrojenia, osłon... I tyle. Okręt jest w stanie osiągać i utrzymywać wysokie prędkości podświetlne, niemal dorównując w tym dużo większemu Carrackowi oraz sporej części myśliwców. Silne, niezależnie kierowane uzbrojenie dwóch podstawowych typów pozwala na szybką eliminację wyznaczonych celów, chociaż - z drugiej strony - przy niewyszkolonej załodze bardzo dużym problemem okazuje się koordynacja ognia. Kanonierka koreliańska jest jednym z najlepszych okrętów eskortowych, przy czym - w przeciwieństwie do zbudowanego dużo później Lancera - jest też sobie w stanie poradzić ze stosunkowo większymi przeciwnikami. O ile w pojedynkę Gunship nie ma zbyt wielkich szans w walce z ciężkimi okrętami liniowymi, o tyle znakomicie spełnia swoje zadania jako eskorta takich właśnie okrętów, lub też jako potężny straszak na grupy myśliwców czy transportowce szturmowe, które zawsze pomyślą kilka razy, zanim zdecydują się wejść w zasięg jego dział.

Okręty tego typu zaczęto produkować dobrych parę dekad przed upadkiem Starej Republiki i z kolejnymi nieznacznymi zmianami w projekcie konstruowano je jeszcze nawet w czasach inwazji Yuuzhan Vongów. Głównymi odbiorcami i użytkownikami kanonierek koreliańskich była pierwotnie marynarka wojenna Republiki Galaktycznej, a później - większe kompanie przewozowe szukające sprawnego eskortowca dla swoich konwojów, siły obronne planet, a także co bogatsi podróżnicy. Oraz oczywiście piraci, którym do gustu przypadły małe rozmiary i duża siła ognia tej jednostki.