Podczas gdy miny kontaktowe i zbliżeniowe to zazwyczaj po prostu umieszczone w przestrzeni ładunki wybuchowe z detonatorem i czujnikiem odległości, o tyle "miny uzbrojone" to ciekawy typ broni, którą można określić mianem defensywno-ofensywnej. Typowa mina tego typu składa się z generatora energii, systemów wykrywania, oraz stanowiącego jej trzon obrotowego działka laserowego. Umieszczona w przestrzeni i uzbrojona mina tego typu aktywnie przeszukuje obszar w zasięgu swoich czujników i otwiera ogień do każdej jednostki, która zostanie zaklasyfikowana jako wroga.

Pierwotnie miny laserowe posiadały jedynie systemy naprowadzania termicznego, co sprawiało, że nie rozróżniały między celami obcymi a własnymi. Później jednak wprowadzono w nich urządzenia identyfikacji swój-obcy, co sprawiło, że przyjacielskie jednostki nie są przez nie atakowane. Rozwiązanie to jest jednak nieco ryzykowne - przedstawiając się sprawnie sfałszowanym kodem IFF, nieprzyjaciel może mieć szansę na bezproblemowe przeniknięcie przez zabezpieczany obszar.

Miny tego typu najczęściej stosowane są jako stacjonarny środek obronny chroniący instalacje orbitalne, satelity przekaźnikowe czy podobnego typu obiekty, które trudno jest uzbroić czy też zapewnić im eskortę jednostek bojowych, lub też po prostu nie jest to opłacalne. Ze względu na łatwość zniszczenia pojedynczej miny, zazwyczaj ustawia się ich całe pole, co znacznie zwiększa siłę ognia kierowaną przeciw ewentualnemu napastnikowi. Miny są też malowane i - czasami - maskowane w sposób, który ma utrudniać ich namierzenie i zniszczenie.

Kolejnym krokiem w ewolucji tego typu broni jest natomiast mina kosmiczna typu C, poza działkiem uzbrojona w jednostrzałową wyrzutnię rakiet wykorzystywaną do samoobrony.