Kiedy dokonuje się inwazji planetarnej - czy to na większą, czy też ograniczoną skalę - jednym z pierwszych pojawiających się zagadnień jest sposób przetransportowania na powierzchnię planety sił naziemnych przewożonych na pokładach okrętów i transportowców floty. Ciężka barka desantowa typu Warlord to standardowy pojazd przeznaczony do wypełniania tego typu misji, a równocześnie najcięższa przystosowana do warunków bojowych jednostka desantowa we flocie Imperium.

Ten produkowany przez korporację Telgorn (znaną chociażby z transportowców-kanonierek dla oddziałów szturmowych) transportowiec pierwszego rzutu może przewieźć na pokładzie pluton czterech maszyn kroczących typu AT-AT lub też dwie kompanie wojska wraz z personelem wspomagającym. Aby utrudnić obrońcom przechwycenie tej jednostki i uniemożliwienie desantu, Warlorda wyposażono w sześć podwójnych dział turbolaserowych, czyniąc z niego najsilniej uzbrojoną imperialną jednostkę desantową. Lądownik może korzystać z tego uzbrojenia zarówno podczas lotu do celu - aby zwalczać atakujące go nieprzyjacielskie myśliwce czy kanonierki, jak również podczas samego lądowania - aby z wysokości kilku kilometrów oczyścić przewidywaną strefę zrzutu z wszelkich możliwych przeszkód, zarówno nieożywionych, jak i z "siły żywej" przeciwnika.

Podobnie jak i mniejsze barki desantowe, Warlord Dropship przed startem z okrętu macierzystego pokrywany jest specjalną warstwą ablacyjną, która pozwala mu na osiągnięcie wysokich prędkości podczas wchodzenia w atmosferę planety, co dodatkowo utrudnia przechwycenie go w trakcie takiej misji. Pancerz taki zużywa się całkowicie podczas jednego lądowania, a ponowne pokrycie jednostki taką osłoną przez wyćwiczonych specjalistów trwa minimum dwie godziny, co jest czasem akurat wystarczajcym na przegląd innych systemów statku, krótki odpoczynek dla załogi oraz załadowanie na pokład kolejnego rzutu wojska. W normalnych warunkach, zarówno w przestrzeni, jak i w atmosferze, Warlord jest dość powolny, i tak jednak znacznie szybszy od innych jednostek podobnej klasy. To właśnie, oraz konkretne uzbrojenie i pancerz, pozwala mu przetrwać lot powrotny na jednostkę macierzystą także w przypadku, gdy Imperium nie uzyskało jeszcze przewagi w powietrzu i przestrzeni. Jeżeli nie ma czasu na powtórne pokrywanie kadłuba pancerzem ablacyjnym VACX, lądownik może przetransportować kolejny rzut wojska standardowym sposobem - narażając się przy tym bardziej, jednak w niektórych sytuacjach dowództwo może uznać, że sytuacja jest tego warta. Jako że barki tego typu przewożą najcenniejsze z oddziałów szturmowych, z reguły przydziela się im na czas lotu eskortę z myśliwców lub kanonierek, która to eskorta towarzyszy im aż do momentu, w którym przestaje nadążać za chronioną jednostką. Wtedy i tak większym niebezpieczeństwem dla Warlorda staje się artyleria naziemna, niż ewentualne latające jednostki nieprzyjaciela.

Na wyposażeniu imperialnego Gwiezdnego Niszczyciela może znajdować się do 12 jednostek typu Warlord (na największych okrętach zamiast nich mogą być używane Y-85 Titan produkcji Incoma), ponadto mogą one współpracować z okrętami desantowymi czy innymi jednostkami przeznaczonymi do przewożenia większych oddziałów wojska. Praca na barkach nie należy jednak do najwyżej cenionych przez personel floty - być może ze względu na monotonię służby, mało ciekawe zadania, brak wyzwań i możliwości wykazania się przed przełożonymi... Być może ze względu na konieczność użerania się z trepami z sił naziemnych. W każdym razie przydział na taką jednostkę powszechnie stosowany jest jako kara wobec niepokornych lub nie sprawdzających się młodszych oficerów Marynarki Imperialnej, ze szczególnym uwzględnieniem niesubordynowanych pilotów myśliwców.