Holownik artyleryjski to jednostka przeznaczona przede wszystkim do użytkowania w kosmicznych stoczniach i centrach przeładunkowych, do przetaczania kontenerów, pozbawionych napędu barek towarowych i innych większych ładunków. Od zwykłego holownika kosmicznego różni się tym, że jest również w ograniczony sposób przystosowana do walki - w sumie lepiej nawet, niż specjalistyczny bojowy holownik zaopatrzeniowy.

Nie chodzi tu tylko o uzbrojenie i osłony, ale o całą konstrukcję statku. Jego kadłub zaprojektowano tak, aby mógł wytrzymać przeciążenia pojawiające się przy gwałtownych manewrach, a generatory zaopatrzono w zapas mocy pozwalający na utrzymywanie przez dłuższy czas pełnego ciągu silników i równocześnie korzystanie z broni pokładowej. Równocześnie statek ten jest pełnoprawnym holownikiem dysponującym dużą mocą silników oraz dwoma przemysłowymi emiterami promienia ściągającego, co łącznie pozwala mu na przemieszczanie obiektów wielokrotnie większych i cięższych od niego samego. Pełna załoga tej jednostki liczy dwie osoby i składa się z pilota oraz operatora promienia ściągającego i uzbrojenia, choć w przypadku nagłej potrzeby statek może być obsługiwany tylko przez pilota.

A po co komu taka hybryda holownika i myśliwca? W zamyśle firmy SoroSuub chodziło przede wszystkim o wyposażenie placówek przeładunkowych położonych na obrzeżach cywilizowanych obszarów czy też w bardziej niespokojnych rejonach Galaktyki w statek, który będzie w stanie i przenosić ładunki, i równocześnie bronić ich w przypadku rajdu złodziejaszków czy pomniejszych grup piratów. Dla większej skuteczności obrona miała być aktywna, stąd niezłe parametry lotu statku oraz sposób umieszczenia działek blasterowych - nie w wieżyczce obronnej, ale tak, by Gun Tug mógł funkcjonować jak normalny myśliwiec. Dodatkowo holownik został wyposażony w hipernapęd i zaprojektowany tak, aby był łatwy w transporcie, dzięki czemu potrzebną ilość tych statków można hurtowo przerzucić w miejsce powstającej faktorii handlowej na pokładzie dużego frachtowca czy kontenerowca, a w miarę potrzeby podsyłać je już niezależnie do innych pobliskich instalacji.

SoroSuub produkował Gun Tugi w czasach zmierzchu Starej Republiki i kolejne partie przez dobrych kilka lat regularnie opuszczały linie montażowe korporacji i wędrowały w kierunku Zewnętrznych Rubieży. Z czasem jednak ekspansja Republiki znacząco zahamowała, a co za tym idzie, drastycznie zmalała również ilość zamówień na uzbrojone holowniki. W końcu w SoroSuub podjęto decyzję o zaprzestaniu produkcji.

Tymczasem o przydatności takiego statku w swoim rzemiośle przekonali się piraci oraz złomiarze. Tym pierwszym bardzo przypadła do gustu jednostka z jednej strony uzbrojona i mogąca brać aktywny udział w napadach i unieruchamiać duże i pełne ładunku frachtowce, a z drugiej - po ich przejęciu szybko i skutecznie umykać z pochwyconym łupem. Zbieraczom złomu statek ten przypadł do gustu z podobnych przyczyn - był niezastąpiony w transporcie co lepszych kąsków znalezionych na pobojowisku czy w miejscu katastrofy, a równocześnie mógł poradzić sobie z ewentualną konkurencją, rabusiami czy przedstawicielami lokalnych sił porządkowych. A przynajmniej nie był wobec nich bezbronny.

Dlatego statki te były przez ich posiadaczy uważnie doglądane i naprawiane i widywano je w akcji nawet jeszcze podczas galaktycznej wojny domowej i w czasach Nowej Republiki. Z dużej ilości Gun Tugów w eskorcie Z-95 Headhunterów korzystała na przykład piracka grupa Jeźdźców Mgławicy dowodzona przez Trandoshanina Ssurusska, operująca przede wszystkim w Obszarze Ekspansji.