Ten zaprojektowany na Korelii kuter mieści się parametrami gdzieś pomiędzy promem desantowym a kanonierką, będąc idealną jednostką dla niewielkich, mobilnych oddziałów wojska spodziewających się walki zarówno w przestrzeni, jak i na powierzchni planety. Jego profil doskonale odpowiada więc zarówno siłom porządkowym, jak i grupom najemników oraz jednostkom specjalnym; Mynock nie cieszy się natomiast zbytnim powodzeniem wśród piratów, gdyż nie został zaprojektowany z myślą o abordażu w przestrzeni kosmicznej - jak chociażby prom typu Katarn - i operacje takie potrafią być w jego przypadku dość niewygodne.

Wywodzący się od jednostki patrolowej Mynock charakteryzuje się znaczącą prędkością - może pod tym względem stawać w szranki z większością starszych myśliwców, a z powodzeniem prześciga praktycznie wszystkie frachtowce i wiele kanonierek. Dzięki temu stanowi idealną jednostkę do przebicia się przez blokadę oraz do misji desantowych czy ograniczonego wsparcia sił naziemnych - a pomagają mu w tym solidne osłony, przyzwoity pancerz i zróżnicowane uzbrojenie. Do samoobrony Mynock wykorzystuje umieszczone w górnej wieżyczce poczwórne sprzężone działka laserowe. Do działań zaczepnych przeciw większym celom posiada wyrzutnię rakiet oraz parę działek jonowych, natomiast siły naziemne może wspierać przy użyciu dwóch lekkich działek umieszczonych z przodu w dolnej części kadłuba.

Głównym przeznaczeniem tych maszyn w siłach koreliańskich jest prowadzenie ataków połączonych z desantem na cele naziemne - czy to stałe, czy ruchome. W zależności od sytuacji Mynocki albo wysadzają desant, a następnie wspierają go z powietrza, lub też najpierw przełamują obronę przeciwnika, a następnie desantują przewożony oddział, po czym zapewniają mu dodatkowe wsparcie ogniowe.