Zapomniany raczej KR-TB Doomtreader to jednostka, która stanowiła punkt zwrotny w linii statków cywilnych produkowanych przez Corellian Engineering Corporation. Wyprzedzając o niemal sto lat serię YT oraz o niemal siedemdziesiąt - Barloza, Doomtreader to prekursor trendu "lekkiego frachtowca uniwersalnego" - jednostki, która ma na celu trafić w gusty szerokiej publiczności nie dzięki nadzwyczajnym parametrom w jakiejś dziedzinie, ale dzięki solidnej konstrukcji, łatwości modyfikacji oraz ogólnej wielozadaniowości.

Nazwa Doomtreader może mieć różny wydźwięk, ale ci, którzy ją nadali, mieli na myśli coś w rodzaju "kroczącego wśród zagłady" - KR-TB został zaprojektowany jako statek wytrzymały, mający być w stanie spokojnie stawiać czoła rozmaitym niebezpieczeństwom przestrzeni kosmicznej - zarówno tym naturalnym, jak i tym grożącym z ręki człowieka. Jego zwarta konstrukcja, mająca być podstawą do ewentualnych przeróbek i rozszerzeń, pokryta jest bardzo mocnym pancerzem i chroniona silnymi jak na jednostkę tej klasy generatorami osłon energetycznych. Doomtreader jest też już w standardzie uzbrojony w sprzężone działka blasterowe niezwykle wysokiej mocy, które w zespole odpowiadają siłą czterem sprzężonym działkom laserowym z późniejszych czasów. Dzięki temu jego właściciel nie musi obawiać się napadów pomniejszego elementu czy rutynowych pułapek pirackich - chyba, że zostanie ograny zwrotnością, która akurat nie jest mocną stroną Doomtreadera.

Niezaprzeczalnym atutem tego statku jest też jego ładownia. Nominalnie jego nośność określona jest na 100 ton, jednak w praktyce KR-TB jest w stanie przenieść towar o masie do 300 ton, co czyni go jednostką bardzo ekonomiczną. Nie wymaga przy tym wielkiej załogi: znów nominalnie są to dwie osoby, jednak w praktyce rolę drugiego załoganta pełnić może droid astronawigacyjny, a wszystkie systemy pokładowe dostosowane są do takiej właśnie konfiguracji, idealnej dla pilotów-samotników.

Doomtreader, mimo swojej innowacyjności (a może ze względu właśnie na nią) nie stał się jednostką zbyt popularną i mało kto wie, że w zasadzie jest on ideowym przodkiem fenomenalnego YT-1300. Jego sprzedaż kształtowała się na umiarkowanym poziomie, z pewnością obniżana przez dość wysoką cenę wyjściową oraz przez wewnętrzne konflikty w łonie korporacji. Słaby popyt spowodował w końcu z czasem obniżenie cen, z którego skorzystały przede wszystkim planetarne siły obronne oraz rozmaite lokalne siły porządkowe, wykorzystujące te jednostki jako patrolowce-kanonierki.

W zasadzie jedynym bardziej znanym przedstawicielem frachtowca KR-TB był Hell's Anvil łowcy nagród Montrossa. Jednostka ta została przez niego przejęta po uśmierceniu jej dotychczasowego posiadacza, za którego głowę wyznaczono solidną nagrodę. Kowadło zostało bardzo mocno przerobione: Montross wypruł i zaaranżował na nowo niemal całe wnętrze, dodając cele dla ewentualnych więźniów, jako główne uzbrojenie zainstalował zaś słoneczne działka jonizacyjne, wobec których nieskuteczna jest większość osłon energetycznych.