Vigilance to próba zbudowania przez KDY lekkiego myśliwca przewagi powietrznej, podjęta wkrótce po dojściu Imperatora do władzy i rozpoczęciu rozbudowy floty. Do seryjnej produkcji wybrano jednak konkurencyjny model, TIE firmy Sienar Fleet Systems. Jednostki prototypowe i plany A-9 przeleżały sporo czasu w magazynach KDY, a przypomniano sobie o nich dopiero w momencie, gdy Imperium było w odwrocie i na gwałt potrzebowało wszelkich dostępnych okrętów i myśliwców. Po krótkich pracach adaptacyjnych i wprowadzeniu kilku nieznacznych zmian, Vigilance w ograniczonej liczbie wprowadzono do akcji.

Maszyny te są w zasadzie odpowiednikami myśliwców TIE, mają jednak sporo przewag nad podstawowymi modelami. Dzięki maksymalnemu odciążeniu konstrukcji (także z systemów katapultujących pilota) i zastosowaniu dwóch mocnych silników jonowych dysponują o wiele większą prędkością, niż ich dawny konkurent do zamówień rządowych. Są też niesamowicie zwrotne, dużo zwrotniejsze od wszystkich maszyn rebelianckich, a ich kolejną zaletą jest prostota pilotażu - przeszkolenie na Vigilance trwa dużo krócej, niż na jakimkolwiek innym myśliwcu, wliczając w to T-65. A-9 używane są głównie w misjach polegających na eskorcie konwojów i obronie większych okrętów, zwłaszcza, że brak hipernapędu ogranicza możliwości wykorzystywania tych maszyn do działań nękających. Siłom Republiki udało się przejąć jedną z fabryk produkujących Vigilance wraz z pewną ilością gotowych już myśliwców, stąd w Bitwie o Calamari A-9 walczyły po jej stronie przeciwko Imperium.