Mniej więcej w okolicy wybuchu wojen klonów firma Subpro, znużona asymetrią w układach z Incomem, postanowiła podjąć próbę przebicia się na rynek z konstrukcją myśliwca całkowicie własnej konstrukcji. Maszyna miała być następcą Headhuntera, konkurentem Starchasera i w pewnym sensie ogólnodostępnym odpowiednikiem tworzonego wraz z Incomem na potrzeby Republiki ARC-170. I tak oto powstała maszyna typu NovaSword.

NovaSword to myśliwiec duży, aerodynamicznie ukształtowany, dopracowany wizualnie i charakteryzujący się dobrymi parametrami lotu. Duża zwrotność, dość wysoka prędkość oraz przyzwoity pancerz predestynują go do roli maszyny przewagi powietrznej, zdolnej radzić sobie zarówno z wrogimi myśliwcami przechwytującymi, jak i z bombowcami czy maszynami szturmowymi. Maszyna wyposażona jest oczywiście w osłony, co zwiększa czas jej pozostawania na placu boju, posiada również szybki jak na jej czasy hipernapęd pozwalający na samodzielny dolot do miejsca akcji. Pewną wadą tej konstrukcji jest natomiast jej niedozbrojenie: dwa działka laserowe sprawiają, że pilot musi osiągnąć kilka trafień aby zniszczyć cięższy myśliwiec przeciwnika, a zainstalowana dla zwiększenia siły ognia wyrzutnia rakiet dysponuje zapasem zaledwie trzech pocisków, który w ogniu walki kończy się zdecydowanie zbyt szybko.

NovaSword posiada duży kokpit, mogący poza pilotem zmieścić pasażera lub drugiego członka załogi pełniącego rolę nawigatora, kopilota, operatora systemów wykrywania i osłon, mechanika czy koordynatora działań większej grupy maszyn. Drugi pilot nie dysponuje natomiast możliwością obsługiwania uzbrojenia, które jest nieruchome i podłączone do systemów sterowania "pierwszego fotela". Nietypowo zdecydowano się rozwiązać kwestię wejścia do kabiny pilotów: podczas gdy w większości myśliwców stosuje się otwieraną do góry owiewkę, w maszynie Subpro postawiono na wysuwający się w dół trap wyposażony w schody, umieszczony w brzuchu myśliwca - rozwiązanie spopularyzowane później przez promy typu Lambda. Dzięki temu kabina pilotów jest przestronna, a jej górna osłona może być bardzo solidna. Konsekwencją tego rozwiązania jest też zastosowanie czteropunktowego podwozia w miejsce klasycznego trzypunktowego: główne płozy wysuwają się ze skrzydeł pod imponujących rozmiarów wlotami powietrza, przednie zaś rozmieszczone są po obu stronach końcówki trapu, gdy ten pozostaje w pozycji rozłożonej, pozwalając wsiadającym uniknąć slalomu i zapewniając dodatkową stabilność maszynie.

Nie można zaprzeczyć, że NovaSword jest konstrukcją udaną. Niestety nie przełożyło się to na jej powodzenie czy szersze wykorzystanie. Subpro ze względu na fakt wywodzenia się spoza Światów Środka oraz często przyjmowaną rolę współprojektanta myśliwców innych korporacji dorobił się renomy firmy drugiej kategorii, co w obliczu nadchodzącej wojny sprawiło, że Republika nie zdecydowała się na nawiązanie współpracy i zakup nowych maszyn, wybierając dostawców dobrze sprawdzonych i bliższych astrograficznie. Floty obronne planet czy większe korporacje również wyraziły jedynie umiarkowane zainteresowanie i zamawiały w najlepszym razie niewielkie eskadry tych myśliwców. W rezultacie NovaSwordy trafiły przede wszystkim na rynek detaliczny, gdzie zainteresowali się nimi głównie najemnicy czy łowcy nagród, a pewna ich ilość została zakupiona przez Konfederację Niezależnych Systemów na maszyny dla dowódców eskadr oraz najlepszych pilotów organicznych. Z NovaSworda korzystał między innymi pracujący dla Separatystów łowca nagród Durge.

Po zakończeniu wojen klonów i nastaniu Imperium NovaSword tym bardziej nie osiągnął sukcesu - Imperium miało już przygotowaną doktrynę zakładającą korzystanie z lekkich maszyn klasy TIE, rodzący się zaś powoli Sojusz Rebeliantów otrzymał zaś wkrótce maszynę bardzo podobną, jednak lepiej dozbrojoną i bardziej zaawansowaną technicznie - X-winga.