Cardan III to w prostej linii następca budowanych przez KDY stacji typu Cardan i Cardan-II, a dokładniej rzecz ujmując - trzeci stopień rozwoju tej modularnej konstrukcji tworzonej w miarę potrzeb przez dokładanie kolejnych "cegiełek".

W momencie wprowadzenia tego modelu KDY miało już całkowicie opracowany swój plan budowania stacji kosmicznych i rozszerzania ich na zamówienie o nowe moduły. Główną koncepcją jest tu pewnego rodzaju dwoista natura modułów rozszerzających: z jednej strony, mają one zwiększać możliwości stacji w zakresie pełnienia zadań cywilnych, a z drugiej - każdy z nich wyposażony jest we własną sekcję bojową z hangarem dla myśliwców oraz własnym uzbrojeniem. Z reguły w przypadku budowania stacji "wyższego rzędu" od razu instaluje się na niej broń większego niż na Cardanach niższej wersji kalibru, a w przypadku rozbudowy mniejszej stacji do większego wariantu, broń może po prostu zostać wymieniona.

Cardan Mk.III to duża instalacja kosmiczna dorównująca opancerzeniem znanej stacji bojowej Golan III Nova Gun, choć zdaniem wielu nie dorównująca jej urodą. Jeśli chodzi o uzbrojenie, to nie może się jeszcze specjalnie z Nova Gunem równać - turbolasery posiada wprawdzie nieco silniejsze, ale w ilości nieporównanie mniejszej, i podobnie jest z bronią rakietową. Nadal stanowi to jednak duży postęp w porównaniu z poprzednimi modelami - Cardana III nie jest już tak łatwo ugryźć i może on mieć spore szanse w starciu z jednostkami liniowymi wroga. Nie można też zapominać, że Cardan jest stacją bardzo uniwersalną i może być wzbogacana o dodatkowe moduły komunikacyjne, remontowe, stoczniowe czy zaopatrzeniowe, co sprawiło, że jest ona bardzo chętnie używana przez Imperium na nowo opanowanych terytoriach, gdzie często stanowi jedyną bazę remontową i punkt oparcia dla floty - nierzadko dla całego zgrupowania sektora. Cardany III mogą być również rozbudowywane do wersji Mark IV lub Mk.V, które są już w zasadzie gigantycznymi miastami i twierdzami kosmicznymi i mogą działać jako stocznie zdolne do samodzielnej budowy okrętów liniowych.

Duże stacje typu Cardan są w stanie "zaopiekować się" pojedynczym Gwiezdnym Niszczycielem, a równocześnie pozwolić na dokowanie czterem innym okrętom. Takie instalacje są już na tyle cenne, że z reguły przydziela się do ich osłony samodzielny element bojowy floty, składający się z reguły z kilku starszego typu jednostek w rodzaju Tartanów czy Acclamatorów. W ten sposób historia niejako zatoczyła pełne koło - posterunek orbitalny mający "uwolnić" okręty do innych zadań sam otrzymuje ich ochronę, ale tym razem już jako pełnoprawny obiekt strategiczny o dużym znaczeniu.

Cardany wyższych klas bywają również wykorzystywane jako tajne centra badań - z reguły umieszczane są wówczas w niejawnej lokalizacji w samym środku kosmicznej pustki lub w ukryciu w obrębie jakiejś mgławicy, a wszelkie wiodące do nich trasy utrzymywane są w ścisłej tajemnicy. Również ochrona takich placówek - zarówno zewnętrzna, jak i wewnętrzna - jest wówczas odpowiednio wzmocniona. Inne sposoby wykorzystania takich stacji to również stworzenie z nich punktów przeładunkowych i celnych na ważnych węzłach komunikacyjnych - sztandarowym przykładem jest tu skrzyżowanie Drogi Hydiańskiej z Perlemiańskim Szlakiem Handlowym. Również na samym Kuat wykorzystano instalacje Cardan-V jako część infrastruktury stoczni orbitalnych tej planety.