Metaliczno-krystaliczny przesuwnik fazowy to nie jest nazwa, jakie zwykło nadawać się uzbrojeniu... Ale większość uzbrojenia ma za sobą długą historię użycia, a MKPF powstał dopiero około dekady po bitwie o Yavin, jako jeden z projektów Laboratorium Otchłani prowadzony przez współtwórcę superlasera Gwiazdy Śmierci, Doxina.

Główną ideą działania tej broni jest emitowanie pola wpływającego destrukcyjnie na krystaliczną strukturę metali, co w zamyśle miało prowadzić do zamiany celu - czyli kadłuba wrogiej jednostki - w drobny proszek. Po skonstruowaniu prototypu okazało się, że pole faktycznie jest w stanie objąć swoim działaniem obszary o średnicy około 300 metrów położone nawet wiele kilometrów od emitera, nie niszczy jednak całkowicie pancerza. Pożądany efekt obejmuje bowiem sumarycznie tylko jeden procent powierzchni kadłuba, jest jednak skoncentrowany wielopunktowo, co sprawia, że w poszyciu celu pojawiają się setki lub nawet tysiące mikroszczelin i mikropęknięć. Prowadzi to do gwałtownego osłabienia konstrukcji kadłuba i szybkiej dekompresji, o tyle groźniejszej, że nie da się przed nią uchronić po prostu zamykając grodzie - trzeba by mieć drugi, wewnętrzny kadłub ochronny i dopiero jego zahermetyzować. Przeciw broni tej nie są skuteczne tradycyjne osłony, a obroną może być w zasadzie tylko naturalna odporność pancerza - lub kontratak celem zniszczenia emitera pola. Użycie przesuwnika nie jest również widoczne na pierwszy rzut oka, stąd atakujący ma duże szanse na uniknięcie wykrycia, a na pokładach zaatakowanych jednostek z reguły przez dłuższy czas panuje konsternacja i brak zrozumienia, co tak naprawdę się dzieje.

Pierwszy egzemplarz przesuwnika fazowego został skonstruowany z wykorzystaniem jako emitera soczewki z eksperymentalnego superlasera i uległ zniszczeniu podczas ataku sił Nowej Republiki na Laboratorium Otchłani, uprzednio zniszczywszy republikańską korwetę typu CR90. Admirał Daala uciekając zabrała jednak plany tego urządzenia i ponad dekadę później wyposażyła w jego udoskonalone warianty część okrętów ze swojej floty, co dawało im przewagę nad korzystającym wyłącznie z tradycyjnej broni wrogiem.